Հասարակական-քաղաքական գործիչ,Հայոց կաթողիկոս 1893-ից:Սովորել է Վասպուրականի անապատների դպրոցներում: Վարդապետ է ձեռնադրվել 1854-ից:Լինելով հոգևորական, մշտապես հավատարիմ է մնացել տառապյալ հայրենակիցների հովվի առաքելությանը:Խրիմյան Հայրիկը ճանապարհորդել է հայաշատ գավառներով և ամենուրեք
ջանացել է թեթևացնել հայ մարդու ծանր վիճակը, փորձել է սահմանափակել թուրք
ու քուրդ աղաների անօրինությունները:Ժամանակի ընթացքում նա ընտրվել է
հոգևորական տարբեր պաշտոնների, սակայն հավատարիմ է մնացել
ազգային-ազատագրական դիրքորոշմանը: Այդ համոզմունքին է Խրիմյան Հայրիկը
եկել եվրոպական երկրներ այցելելուց հետո, որտեղ նա ապարդյուն փորձել էր
դիվանագիտական միջոցներով լուծել «Հայկական հարցը»:1895-ին նա հասել է Ռուսաց թագավոր Նիկոլայ երկրորդին, հուսալով նրա
օգնությամբ փրկել հայ ժողովրդին շարունակական ջարդերից Թուրքիայում: Նա
ապավինում էր բարոյական և մարդասիրական գաղափարներին, որոնք տեղ չունեն
«մեծ քաղաքականության» օրենքներում:Գրել է մի շարք բարոյախոսական, կրոնա-փիլիսոփայական գրքեր: