Հայ մեծ բանաստեղծ Միսակ Կարապետի Մեծարենցը (ի ծնե Մեծատուրյան) ծնվել է
1886թ հունվարին` Արեւմտյան Հայաստանի Բինկյան գյուղում: Տառաճանաչ է
դարձել հայրենի գյուղի Մեսրոպյան վարժարանում: 1894-96թթ շարունակել է
հաճախել Սվազի Արամյան դպրոցը, իսկ 1896-1901թթ "Անատոլիա” գիշերօթիկ
դպրոցը: Պատանեկան տարներին նրա մոտ ի հայտեն եկել թոքախտի նշաններ, որոնց պատճառով պարբերաբար չի հաճախել դպրոց: Մեծատուրյանների ընտանիքը 1902թ տեղափոխվել է Պոլիս, ուր տղան հաճախել է Մալաթիայի Կեդրոնական վարժարանը:
Գրել սկսել է դպրոցական հասակից: Սկզբնական շրջանում նրա գրածները
տպագրվում էին Արեւմտյան Հայաստանում հրատարակվող հայտնի
"Մասիս”,”Հանրագիտակ”, "Արեւելյան մամուլ”, "Լույս”, "Սուրհանդակ”,
"Բյուզանդիոն” պարբերականներում: 1907թ Պոլսում հրատարակվել է Մեծարենցի բանաստեղծությունների 2 ժողովածու` "Ծիածան” եւ”Նոր տաղեր”:
Մեծարենցն իր գործերում արտացոլել է բնությունը` ներկայացնելով նրա
իդեալականությունը, ինչպես նաեւ խոսել է մարդկային բարձր արժեքների` սիրո,
նվիրվածության, անձնազոհության մասին: Գրել է գյուղական կյանքը նկարագրող
բանաստեղծություններ: Առաջին բանաստեղծությունը` "Մարմնի վերք, սրտի վերք” գրել է 1901թ: Առաջին գիրքը` "Ծիածան”-ը գրել է 1907թ: Նույն տարում լույս է տեսել 2-րդը` "Նոր տաղեր” գիրքը: Թոքախտը խլեց 31 ամյա երտասարդ ու այնքան խոստումնալից հայ գրողի կյանքը: Մեծարենցն իր մահկանացում կնքեց 1907թ հուլիսի 4-ին եւ հողին հանձնվեց Պոլսի Պալիքլի գերեզմանատանը:
Այլ Բաժիններ
